Podczas zaćmienia Słońca Księżyc znajduje się w nowiu. Gdy cień Księżyca zakrywa całą tarczę Słońca mówimy o zaćmieniu całkowitym. Cień Księżca przesuwając się po Ziemi tworzy tzw. pas całkowitego zaćmienia, o maksymalnej szerokości 270 km i długości kilku tys. kilometrów. Całkowite zaćmienia Słońca są możliwe dlatego, że widziane z Ziemi rozmiary kątowe Słońca i Księżyca są prawie jednakowe - Księżyc, mimo, że ma średnicę około 400 razy mniejszą niż Słońce jest też około 400 razy bliżej nas.Bywa też, gdy Księżyc znajduje się w apogeum swojej orbity, że jego cień nie dochodzi do powierzchni Ziemi, lecz kończy się nad nią. Z miejsc leżących pod osia stożka widać wtedy obrączkowe zaćmienie Słońca. Obserwujemy wówczas świecący pierścień otaczający czarną tarczę Księżyca.Ze strefy objętej stożkiem półcienia widoczne jest częściowe zaćmienie Słońca - Księżyc przesłania tylko część tarczy słonecznej, tym większą, im bliżej pasa całkowitego zaćmienia znajduje się obserwator.
Zaćmienie Księżyca zdarza się wówczas, gdy Księżyc jest w swojej drugiej kwadrze, czyli w pełni. Gdy przechodzi przez stożek półcienia Ziemi mówimy o półcieniowym zaćmieniu Księżyca, gdy przechodzi przez cień właściwy Ziemi wówczas następuje całkowite zaćmienie Księżyca.